ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ, ΑΙΑΝΗ – ΈΘΙΜΟ ΛΑΖΑΡΙΝΩΝ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΙΑΝΗΣ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ – ΜΠΟΥΧΑΡΙΑ – ΝΟΧΤΑΡΙ – ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΟΖΑΝΗΣ – ΒΕΛΒΕΝΤΟΣ, 3ήμερη, Αναχ. 11 Απριλίου 2025

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1η ΗΜΕΡΑ ΑΘΗΝΑ – ΚΟΖΑΝΗ – ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ

Αναχώρηση 07.00 π.μ. από ΠΕΙΡΑΙΑ και 07.20 π.μ. από ΣΥΝΤΑΓΜΑ, με πρώτο προορισμό της ημέρας τη Λαμία, (Ε.Ο.), στάση για καφέ και ξεκούραση. Συνεχίζουμε μέσω νέας Εθνικής Οδού προς την Λάρισα, όπου θα σταματήσουμε για μεσημεριανό γεύμα (Ε.Ο. – προαιρετικό. Περνάμε την γέφυρα του Αλιάκμονα και φτάνουμε στην πόλη της ΚΟΖΑΝΗΣ. Μία πρώτη επίσκεψη στο Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο & Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κοζάνης, στο κέντρο της πόλης, που στεγάζονται σε δύο πολυόροφα κτήρια στο κέντρο της Κοζάνης, με χαρακτηριστική, παραδοσιακή, μακεδονική αρχιτεκτονική των χρόνων της τουρκοκρατίας. Κατόπιν επισκεπτόμαστε τον εμβληματικό ναό του Αγίου Νικολάου, του πολιούχου της πόλης, που χτίστηκε το 1664 και το 7όροφο κωδωνοστάσιο του είναι το σημείο αναφοράς όλων των Κοζανιτών. Αφήνουμε πίσω μας την Κοζάνη και κατευθυνόμαστε προς την Πτολεμαΐδα, άφιξη στο πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα Pantelidis Hotel 4* και τακτοποίηση στα δωμάτια. Δείπνο. Διανυκτέρευση.

2η ΗΜΕΡΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΙΑΝΗΣ & ΜΟΥΣΕΙΟ – ΜΠΟΥΧΑΡΙΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΡΩΜΕΝΟΥ ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ

Αναχώρηση μετά το πρωινό 9:00 Επίσκεψη στην Αιανή, 9:30 Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής, Αρχαιολογικός Χώρος, 12:00 Επίσκεψη στα Μπουχάρια-Νοχτάρια,  13:00 Επιστροφή στην Αιανή – Πλατεία Αιανής, Βυζαντινός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Φαγητό Καφές,  16:00 Επίσκεψη στο κοινοτικό κατάστημα Αιανής – Παρουσίαση του Δρώμενου Λαζαρίνες μέtα τη φορεσιά, και τα τραγούδια και το τελετουργικό,  15:30 Βόλτα στο χωριό όπου μικρές Λαζαρίνες τραγουδούν και χορεύουν στα σπίτια της Αιανής,  18:00 Κεντρική Πλατεία Αιανής – “Τρανός Χορός Τσιντσιρό” Επιστροφή ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας. Δείπνο, διανυκτέρευση.

3η ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΟΖΑΝΗΣ – ΒΕΛΒΕΝΤΟΣ – ΑΘΗΝΑ

Αναχώρηση μετά το πρωινό για ενα καφε στη ΝΕΡΑΙΔΑ της ΚΟΖΑΝΗΣ με πανοραμική θεα τη γέφυρα, επίσκεψη στο ΒΕΛΒΕΝΤΟ, είναι κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης και έδρα της Δημοτικής Ενότητας Βελβεντού του Δήμου Βελβεντού. Απέχει 33 χιλιόμετρα από την πόλη της Κοζάνης. Στα δυτικά του χωριού κυλάει ο Αλιάκμονας και στα ανατολικά υψώνονται τα Πιέρια όρη. Στάση παραμονή στην κεντρική πλατεία, και συνεχίζουμε με ενδιάμεσες στασεις και αφιξη ΑΘΗΝΑ/ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΙΜΗ ΚΑΤ ΑΤΟΜΟ

Τιμή συμμετοχής ανά άτομο

Ξενοδοχείο

Δίκλινο /άτομο 150€  Μονόκλινο /άτομο 210€

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ:

• Μεταφορά με πολυτελή πούλμαν
• 2 Διανυκτερεύσεις σε δίκλινα δωμάτια με πρωινό και 2 γεύματα στο ξενοδοχείο PANTELIDIS HOTEL 4*
• Αρχηγός εκδρομής
• Ασφάλεια αστικής ευθύνης
• Φ.Π.Α.
• Δημοτικός Φόρος

ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ

• Είσοδοι σε Μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους
• Ποτά στα προσφερόμενα γεύματα ή δείπνα
• Ό,τι ρητά δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα και τις παροχές του

Σημειώσεις

H σειρά των επισκέψεων μπορεί να τροποποιηθεί, για την καλύτερη εκτέλεση του προγράμματος, χωρίς να παραληφθεί καμία από αυτές.

ΕΓΓΡΑΦΗ EMAIL & SMS

Πληροφορίες

ΝΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ 

Ο Νομός Κοζάνης ήταν ένας από τους 51 νομούς της Ελλάδος, ενώ από το 2011 αποτελεί μία από τις 74 περιφερειακές ενότητες της χώρας, Βρίσκεται στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας και υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Είχε πληθυσμό 150.196 κατοίκων, κατά την απογραφή του 2011. Ο Νομός βρίσκεται, στο σταυροδρόμι, μεταξύ της Κεντρικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, και είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση στην Δυτική Μακεδονία.

ΚΟΖΑΝΗ

Η Κοζάνη είναι πόλη της Δυτικής Μακεδονίας, έδρα του δήμου Κοζάνης και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης στη Δυτική Μακεδονία. Επίσης, αποτελεί την έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Είναι χτισμένη ανάμεσα στις οροσειρές του Βερμίου, του Μπούρινου και των Πιερίων, 15 χλμ βορειοδυτικά της λίμνης του Πολυφύτου, σε υψόμετρο 720 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Απέχει 120 χλμ από τη Θεσσαλονίκη και 470 χλμ από την Αθήνα. Έχει πληθυσμό 41.066 κατοίκους (απογραφή 2011).

Στον νομό Κοζάνης, αξίζει να αναφερθει κανείς και στην καλλιέργεια του φυτού Κρόκου.

IΣΤΟΡΙΚΟ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ & ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

Το Ιστορικό-Λαογραφικό & Φυσικής Ιστορίας Μουσείο Κοζάνης ανήκει στο Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης και στεγάζεται σε δύο πολυώροφα κτήρια στο κέντρο της Κοζάνης, παραδοσιακής, μακεδονικής αρχιτεκτονικής των χρόνων της τουρκοκρατίας

Το μουσείο ιδρύθηκε το 1969 και εγκαταστάθηκε περιοδικά σε διάφορα μισθωμένα μικρά καταστήματα της πόλης. Από το 1975 έως το 1984 εγκαταστάθηκε σε κτίριο της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών Κοζάνης. Την περίοδο 1980-1983 ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης ανήγειρε ιδιόκτητο κτίριο, κατάλληλο για τη στέγαση του Μουσείου, σε οικόπεδο που παραχώρησε ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης στην οδό Ίωνος Δραγούμη, όπου στεγάζονταν τα παλιά λουτρά. Οι δωρεές ιδιωτών, Οργανισμών, Συλλόγων και η οικονομική αρωγή της πολιτείας συνέβαλαν σημαντικά στην αποπεράτωσή του.

Το Μουσείο εγκαινιάστηκε επίσημα στις 10 Οκτωβρίου του 1987. Στους υπόγειους χώρους στεγάζονται οι συλλογές Φυσικής Ιστορίας και στους υπόλοιπους ορόφους εκτίθενται οι συλλογές του Ιστορικολαογραφικού τμήματος. Νέο κτίριο διώροφο κατ’ επέκταση του πρώτου ανεγέρθηκε το 1993 για την στέγαση των ιστορικών κειμηλίων, της Πινακοθήκης, της συλλογής γραμματοσήμων και του φωτογραφικού τμήματος.

Εμπνευστής, οραματιστής και δημιουργός του Μουσείου ήταν ο Κωνσταντίνος Ε. Σιαμπανόπουλος ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στη διάσωση, περισυλλογή, προβολή του πολιτισμού και της παράδοσης του τόπου.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΙΑΝΗΣ

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής είναι μουσείο στην Αιανή Κοζάνης, στη Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας της Ελλάδας.

Αν και το μουσείο εγκαινιάστηκε το 1970, με μια συλλογή αρχαιοτήτων της αρχαίας πόλης, το 1983 ορισμένα σημαντικά πρόσθετα ευρήματα σήμαιναν ότι το μουσείο έπρεπε να επεκταθεί σημαντικά για να στεγαστούν τα νέα αντικείμενα.

Η κατασκευή ενός νέου μουσείου ξεκίνησε το 1992 αλλά καθυστέρησε λόγω γεγονότων όπως ο σεισμός στις 13 Μαρτίου 1995. Μετά την αποθήκευση σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένου του δημαρχείου, το μουσείο ολοκληρώθηκε τελικά το 1997, αλλά μόνο δύο από τις εκθεσιακές αίθουσες του μουσείου άνοιξαν τον Οκτώβριο του 2002.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής, που βρίσκεται τώρα σε ένα διώροφο κτίριο, παρουσιάζει την ιστορία της αρχαίας Αιανής, πρωτεύουσας της Ελίμειας, που ήταν ένα από τα σημαντικότερα βασίλεια της Άνω Μακεδονίας.

Σημαντικές συλλογές περιλαμβάνουν ευρήματα της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (1500 – 1200 π.Χ.) και της Αρχαϊκής και Κλασικής περιόδου (600 -500 π.Χ.), τα οποία παρέχουν μια σημαντική εικόνα για τη διαμόρφωση των δωρικομακεδονικών λαών στην περιοχή και την αστική και πολιτική ανάπτυξη της Αιανής, ιδιαίτερα κατά τον έκτο αιώνα π.Χ.

ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ ΕΘΙΜΟ

Οι Λαζαρίνες ήταν μικρά κορίτσια της ηλικίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου ή και μεγάλες γυναίκες, που το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδούσαν και χόρευαν τα λαζαριανά τραγούδια, γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι. Ήταν όμως και το έθιμο της ίδιας ημέρας, το έθιμο του Λαζάρου, που διατηρήθηκε ζωντανό μέχρι λίγο μετά από τα μέσα του περασμένου αιώνα, για το οποίο γίνονται σύγχρονες προσπάθειες αναβίωσης.

Προέλευση του εθίμου

Τα λαζαριανά τραγούδια έχουν την αφετηρία τους στα αρχαία κάλαντα και συγκεκριμένα μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι συνέχεια από τα κάλαντα της εαρινής πρωτοχρονιάς.

Όταν ήρθε ο χριστιανισμός, το έθιμο με τα κάλαντα επιβίωσε μέσα στο κλίμα του χριστιανισμού, τα δε κάλαντα της εαρινής πρωτοχρονιάς προσαρμόστηκαν στις ανοιξιάτικες γιορτές, όπως το Σάββατο του Λαζάρου. Τα κάλαντα των παιδιών από την αρχή στην αρχαιότητα ήταν χωρίς κανένα θρησκευτικό χαρακτήρα. Θρησκευτικά στοιχεία, πρώτα ειδωλολατρικά κι έπειτα χριστιανικά, μπήκαν στα κάλαντα μόνο σε χρόνια όψιμα. Ένα δείγμα αυτής της συνέχειας είναι και τα παραδοσιακά κάλαντα Δωδεκαήμερου της Βισαλτίας, τα κόλιντα.

Προετοιμασία

Το έθιμο της Λαζαρίνας είναι πανελλήνιο και η περιγραφή της στολής τους δεν μπορεί να γίνει ενιαία. Σε γενικές γραμμές όμως μπορεί να ειπωθεί ότι τις Λαζαρίνες τις έντυναν και τις στόλιζαν οι μανάδες τους σαν μεγάλες κοπέλες για την ξεχωριστή γιορτή της άνοιξης. Ίσως αυτό, μαζί με όλη τη λειτουργία του εθίμου, να έκρυβε αδιατύπωτα τη διάθεση των μανάδων να παντρολογήσουν τα κορίτσια τους, μια και λίγο μετά το σχολείο τα περίμενε το προξενιό και ο αρραβώνας.

Για τα κορίτσια που αποφάσιζαν να τραγουδήσουν και να χορέψουν τα λαζαριανά τραγούδια, η προετοιμασία τους κρατούσε όλη τη Μεγάλη Σαρακοστή. Έπρεπε πριν από όλα να βρουν το ταίρι τους, ή να συγκροτήσουν την παρέα τους, και στη συνέχεια να μάθουν τα τραγούδια και τους χορούς, αλλά και να ετοιμάσουν τη στολή τους.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση ενός χωριού της Βισαλτίας, της Νικόκλειας. Όταν εύρισκαν το ταίρι τους, δεσμεύονταν με αμοιβαία υπόσχεση ότι δεν θα χαλούσαν τη συμφωνία τους. Αυτή η αμοιβαία υπόσχεση δινόταν με αυστηρά καθορισμένο τυπικό το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων. Στο σπίτι του ενός κοριτσιού από το ζευγάρι ετοίμαζαν μια πίτα και μπροστά της έδιναν την αμοιβαία υπόσχεσή τους. Στέκονταν στην αρχή γονατιστά μπροστά στο ταψί με την πίτα και τραγουδούσαν ένα λαζαριανό τραγούδι. Ύστερα έσκυβαν πάνω στην πίτα σαν να προσκυνούν και έδιναν συγχρόνως την υπόσχεση:

Τραγούδια

Από τα τραγούδια που έλεγαν οι ντόπιες Λαζαρίνες ελάχιστα αναφέρονταν στον Λάζαρο. Στο σύνολό τους σχεδόν ήταν τραγούδια που αναφέρονταν σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, όπως ο έρωτας, η νοικοκυροσύνη, η ξενιτιά και άλλες. Τα περισσότερα όμως ήταν, όπως θα λέγαμε σήμερα, ερωτικά τραγούδια. Ήταν τραγούδια για ελεύθερα κορίτσια ή παλικάρια, τραγούδια για αρραβωνιασμένους, ήταν τραγούδια για όλους τους ερωτευμένους. Και οι Λαζαρίνες γνωρίζοντας την οικογενειακή κατάσταση κάθε σπιτιού, έβρισκαν, τραγουδούσαν και χόρευαν το τραγούδι που ταίριαζε καλύτερα σε κάθε σπίτι.

Σημειώνεται, ότι στη Βισαλτία καταγράφηκαν 80 λαζαριανά τραγούδια, με 132 παραλλαγές τους, μεταξύ των οποίων υπάρχουν μόνο 2 ή 3 τραγούδια με αναφορά στην ανάσταση του Λαζάρου, τραγούδια που έφεραν οι πρόσφυγες του 1922. Αλλά και σε άλλε περιοχές της Ελλάδας καταγράφηκε πλήθος από λαζαριανά τραγούδια 

Χορός

Ο χορός τους, για τη Βισαλτία, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Πρώτα πρώτα για τις ντόπιες Λαζαρίνες για κάθε τραγούδι αντιστοιχούσε και ξεχωριστός χορός. Ξεχωριστός όμως μόνο στις λεπτομέρειες, ξεχωριστός για τις Λαζαρίνες που τον χόρευαν, ξεχωριστός για ένα έμπειρο μάτι. Γιατί όλοι οι χοροί έμοιαζαν μεταξύ τους. Όλους τους χόρευαν αντικριστά, κατά κάποιον τρόπο όπως χορεύουν σήμερα τον καρσιλαμά, όπως χορεύουν τους αντικριστούς χορούς. Τις διαφορές στους χορούς τους οι Λαζαρίνες τις έδιναν με τις κινήσεις του σώματος και ιδιαίτερα με τις κινήσεις των χεριών τους. Οι υφαντές πετσέτες, που κρατούσαν στα χέρια τους και τις κινούσαν μπροστά τους, έδιναν ξεχωριστή χάρη σε κάθε χορό. Εκτός όμως από αυτές τις μικροδιαφορές, η όλη λειτουργία του εθίμου σε κάθε χωριό καθοριζόταν και από τη σύνθεση του πληθυσμού, αν δηλαδή επηρεαζόταν λίγο ή πολύ από τα έθιμα των προσφύγων. Τέλος μετά από κάθε χορό, σε κάθε σπίτι έδιναν στις Λαζαρίνες ως δώρο αβγά ή και λίγο βαμβάκι.

PANTELIDIS HOTEL 4*