Πρόγραμμα

Αναχώρηση 06.15 π.μ. από ΠΕΙΡΑΙΑ και 06.30 π.μ. από ΣΥΝΤΑΓΜΑ για ΔΙΑΚΟΠΤΟ όπου θα επιβιβαστούμε στο τρενάκι για μια ξεχωριστεί διαδρομή διασχίζοντας το φαράγγι του Βουρα’ι’κού όπου η θέα των απόκρημνων βράχων και των διαδοχικών χαραδρών μαγεύει και προκαλεί ταυτόχρονα, εφόσον περάσουμε την ΖΑΧΛΩΡΟΥ θα φτάσουμε στα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, επιβίβαση στο πούλμαν και μετάβαση στην ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ. Επιστροφή στην πόλη των ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ παραμονή, γεύμα. Εν συνεχεία επίσκεψη στο Μοναστήρι του ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ που βρίσκεται κολλημένο πάνω σ΄ ένα βράχο, τοπίο σπάνιας ομορφιάς, επίσκεψη. ΙΣΘΜΟ στάση. ΑΘΗΝΑ/ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΙΜΗ

ΤΙΜΗ ΚΑΤ΄ΑΤΟΜΟ 35€  πουλμαν & Το εισιτήριο για τον οδοντωτό

*Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να φροντίσουν για την έγκαιρη κράτηση θέσεων εως 13/10/2023 !!!

Περιλαμβάνονται

• Μεταφορά με πολυτελές κλιματιζόμενο πούλμαν
• Επισκέψεις περιηγήσεις βάση προγράμματος
• Αρχηγός – Συνοδός του γραφείου μας
• Ασφάλεια Αστικής και επαγγελματικής ευθύνης

ΔΕΝ Περιλαμβάνονται

Εισόδους σε μουσεία-αξιοθέατα και ότι αναφέρετε ως προαιρετικό

ΕΓΓΡΑΦΗ EMAIL, SMS & VIBER

Συνδεθείτε στo κανάλι μας στο VIBER !!!

Για άμεσες ενημερώσεις και “ειδικές “προσφορές” μπείτε στην ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ μας στο VIBER πατώντας στην παρακάτω φωτογραφία

Πληροφοριες

Οδοντωτός Διακοπτού

Ο οδοντωτός Διακοπτού – Καλαβρύτων αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο. Το τραίνο έχει τη δυνατότητα να «σκαρφαλώνει» ψηλά, στις μεγάλες κλίσεις του εδάφους, μέσα από περιοχές με ξεχωριστό ενδιαφέρον περιήγησης.

Με μια μοναδική διαδρομή περίπου μιας ώρας που ξεκινά από το Διακοπτό, ο οδοντωτός διασχίζει το φαράγγι του Βουραϊκού, περνά από το χωριό Ζαχλωρού και καταλήγει στα Καλάβρυτα. Η διαδρομή 22 χιλιομέτρων που διανύει πραγματοποιείται με ταχύτητα που κυμαίνεται από 30 έως 40 χλμ/ώρα στην απλή γραμμή και από 6 έως 15 χλμ/ώρα στο οδοντωτό κομμάτι.

Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι οδοντωτό στα σημεία όπου λόγω της μορφολογίας του εδάφους υπάρχουν μεγάλες κλίσεις.

Ο χαρακτηρισμός «οδοντωτός», όπως είναι προφανές, προέρχεται από τα «δόντια» που χρησιμοποιούν οι αμαξοστοιχίες του τύπου αυτού και τις βοηθούν να σκαρφαλώνουν στις μεγάλες κλίσεις.

Η αμαξοστοιχία είναι ειδικά κατασκευασμένη, ώστε η οδόντωση να προσαρμόζεται στα σημεία της γραμμής όπου αυτό επιβάλλεται, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο της διαδρομής.

Διαδρομή

Διανύει 22 χιλιόμετρα διαδρομής και    αναρριχάται σε υψόμετρο 750 μέτρων. Το  δρομολόγιο διαρκεί περίπου μία ώρα, με σταθμό αναχώρησης το Διακοπτό και σταθμό άφιξης τα Καλάβρυτα. Στη διαδρομή πραγματοποιείται ενδιάμεση στάση στο Μεγάλο Σπήλαιο.

Η διαδρομή περνά μέσα στο φαράγγι πλάι στο Βουραϊκό, το ποτάμι που δημιουργεί μικρούς και μεγάλους καταρράκτες. Στη θέση μάλιστα Καταρράκτης τα νερά του ποταμού πέφτουν σχεδόν κάθετα και ορμητικά κάτω από το γεφύρι της γραμμής.

Επόμενο πέρασμα, Δικαστήρια. Η τοποθεσία πήρε το όνομά της από μια μικρή ημικυκλική σπηλιά όπου σταλακτίτες δημιουργούν μια φυσική εικόνα που θυμίζει αίθουσα δικαστηρίου.

Φτάνοντας στα Καλάβρυτα ο επισκέπτης συνειδητοποιεί την ετυμολογία του ονόματός τους, καθώς τα «Καλά βρυτά», σημαίνουν τα καλά νερά, όπως πράγματι αναβλύζουν σε αφθονία στον τόπο  αυτό.

Πέρα από τη φυσική ομορφιά της, η πόλη των Καλαβρύτων είναι ιστορικός τόπος, χάρη στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας όπου ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, αλλά και ένας μαρτυρικός τόπος με τη μνήμη του ολοκαυτώματος της Κατοχής. Ήταν 13 Δεκεμβρίου του 1943 όταν ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό καίγοντας εν συνεχεία το χωριό, για να καταγραφεί το γεγονός ως μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σήμερα, κρατώντας ως αξίες την ιστορική βαρύτητα και τη φυσική ομορφιά της, η περιοχή αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό.

Τα Καλάβρυτα φημίζονται για το χιονοδρομικό τους κέντρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας και εκ των δύο μοναδικών στον κόσμο όπου συνδυάζεται το σκι στο βουνό με το κολύμπι στη θάλασσα του Διακοπτού, σε απόσταση μόλις 20 χιλιομέτρων.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

Τα Καλάβρυτα είναι μικρή ορεινή κωμόπολη του Νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένα στα Αροάνια Όρη (Χελμό) σε υψόμετρο 735 μέτρων. Αποτελούν έδρα του ομώνυμου Δήμου, καθώς και της άλλοτε ομώνυμης Επαρχίας. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 1.674 μόνιμους κατοίκους, ενώ τα καθιστά ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του νομού και το σημαντικότερο της ενδοχώρας του ανατολικού τμήματός του. Το 2001 είχαν 1.679 μόνιμους κάτοικους

Ιστορία

Η πολίχνη των Καλαβρύτων είναι χτισμένη στην θέση της αρχαίας Αρκαδικής πόλης Κυναίθης (ή Κύναιθας) που βρισκόταν στο τμήμα της Αζανίας. Το όνομα Καλάβρυτα, που σύμφωνα με τους ειδικούς σημαίνει “καλές βρύσες”, φαίνεται να το απέκτησε την εποχή της Φραγκοκρατίας τον 13ο αιώνα μ.Χ., όταν αποτέλεσε έδρα μιας από τις 12 Βαρωνίες του Πριγκιπάτου της Αχαΐας με πρώτο Βαρώνο τον Όθωνα ντε Τουρναί (Othon de Tournay) που έκτισε το κάστρο του πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Κύναιθας. Στη Γαλλική παραλλαγή του Χρονικού του Μορέως αναφέρεται ως Calovrate.

Το 1430 τα Καλάβρυτα γίνονται έδρα μιας από τις τρεις ανεξάρτητες βυζαντινές ηγεμονίες (δεσποτάτα) στις οποίες είναι χωρισμένη πλέον η Πελοπόννησος, με πρώτο δεσπότη το Θωμά Παλαιολόγο. Δύο χρόνια αργότερα την δεσποτεία των Καλαβρύτων αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος διατηρεί τη θέση αυτή μέχρι το 1443.

Η περιοχή των Καλαβρύτων συμμετείχε τόσο στην επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά) όσο και του 1821 όπου η έκβαση της είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεγάλου μέρους της σημερινής Ελλάδας και την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Στην πρώτη περίπτωση ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Παρθένιος κήρυξε την τοπική εξέγερση ενώ το 1821 στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων κηρύχτηκε επίσης η επανάσταση από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου που είχαν συγκεντρωθεί εκεί (βλ. και Δοξολογία στην Αγία Λαύρα). Στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων έγιναν σποραδικές επιθέσεις εναντίον Τούρκων από τα μέσα Μαρτίου του 1821. Ακολούθησε η επίθεση κατά των Οθωμανικών αρχών και των Τούρκων στρατιωτών, οι οποίοι κλείστηκαν σε δύο ή τρεις πύργους εντός των Καλαβρύτων. Η πολιορκία κράτησε λίγες ημέρες, κατά τον Π. Π. Γερμανό και άλλες πηγές, ή πέντε ημέρες κατά τους Σπηλιάδη (Α’, 60) και Φιλήμονα. Σύγχρονοι κυρίως ιστορικοί θεωρούν ότι η πιθανότερη ημερομηνία απελευθέρωσης των Καλαβρύτων είναι η 25 Μαρτίου. Ωστόσο οι περισσότεροι συγγραφείς που έγραψαν για την επανάσταση κατά τη διάρκειά της ή τις επόμενες δεκαετίες, αναφέρουν ότι η πόλη απελευθερώθηκε είτε στις 21 Μαρτίου/2 Απριλίου είτε στις 23 Μαρτίου/4 Απριλίου. Ιδιαίτερα διαφωτιστική είναι η μαρτυρία του Θ. Ρηγόπουλου (γραμματικού του Θ. Κολοκοτρώνη) που τη εποχή εκείνη ήταν μαθητής στη Σχολή του Σωποτού (χωριό κοντά στα Καλάβρυτα). Ο ίδιος γράφει στα απομνημονεύματά του, ότι στις 21 Μαρτίου τα μαθήματα στη σχολή διακόπηκαν λόγω του ξεσπάσματος της επανάστασης οπότε αυτός και οι υπόλοιποι μαθητές έπρεπε να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Όταν την επομένη μέρα (22 Μαρτίου) έφτασε στο χωριό του, έμαθε από τον πατέρα του και τον αδελφό Γεώργιο που συμμετείχαν στην πολιορκία των Καλαβρύτων, ότι οι Τούρκοι είχαν ήδη παραδοθεί αφού αντιστάθηκαν για λίγες μέρες. Η μαρτυρία αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνει την εκδοχή ότι τα Καλάβρυτα απελευθερώθηκαν στις 21 Μαρτίου. Με την πρώτη αυτή νίκη των Ελλήνων ξεκίνησε ουσιαστικά η επανάσταση στην Πελοπόννησο. Την είδηση για την έναρξη της επανάστασης στα Καλάβρυτα έφερε στην Ύδρα στις 27 Μαρτίου 1821 ο Παναγιωτάκης Βαφειόπουλος, που είχε σταλεί με πλοίο στα παράλια της Πελοποννήσου να παρακολουθεί τα γεγονότα.

Εξαιτίας του πρωταγωνιστικού τους ρόλου στην Επανάσταση του 1821, τα Καλάβρυτα πυρπολήθηκαν δύο φορές από τα στρατεύματα Ιμπραήμ, το 1826 και το 1827. Αμερικανός προτεστάντης ιεραπόστολος που επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα το 1829 αναφέρει τις καταστροφές αλλά διαπιστώνει από τα εναπομείναντα σπίτια ότι η πόλη ήταν καλοχτισμένη. Επίσης αναφέρει ότι ήταν ήδη πεποίθηση ότι η σημαία της επανάστασης υψώθηκε πρώτα στα Καλάβρυτα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.

Στη διοικητική διαίρεση του 1836 τα Καλάβρυτα αναφέρονται με το όνομα Κυναίθη.

Τα Καλάβρυτα σήμερα

Τα Καλάβρυτα σήμερα αποτελούν πόλο έλξης τουριστών κυρίως κατά την χειμερινή περίοδο καθώς διαθέτουν μία από τις καλύτερες υποδομές χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα λόγω κυρίως του χιονοδρομικού κέντρου που βρίσκεται εκεί. Υπολογίζεται ότι στην περιοχή των Καλαβρύτων είναι διαθέσιμες 2.000 περίπου κλίνες^[17]. Τα Καλάβρυτα καθώς και η γύρω αλλά και η ευρύτερη περιοχή χαρακτηρίζονται από πλούσια φυσική ομορφιά και έχουν ποικίλα φυσικά και ανθρωπογενή αξιοθέατα. Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Αξιόλογους προορισμούς στην περιοχή των Καλαβρύτων και σε κοντινές τοποθεσίες αποτελούν επίσης τα δύο ιστορικά μοναστήρια, της Αγίας Λαύρας και του Μεγάλου Σπηλαίου, το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος που στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο της πόλης, το πλατανόδασος των πηγών Αροανίου ποταμού στο Πλανητέρο, τα Ύδατα της Στυγός στον Χελμό εκεί απ’ όπου πηγάζει ο ποταμός Κράθις, όπως επίσης το Σπήλαιο των Λιμνών κοντά στο χωριό Καστριά και το Φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού που το διασχίζει ο περίφημος Οδοντωτός Σιδηρόδρομος.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ

Βρίσκεται σε απόσταση 4,5 χιλιόμετρων από την πόλη των Καλαβρύτων χωμένη μέσα στα δέντρα.

Δεξιά της κύριας εισόδου του περιβόλου της μονής βρίσκεται το εκκλησάκι που εκεί κηρύχθηκε και ευλογήθηκε η επανάσταση από το Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό κατά την εορτή του Ευαγγελισμού του 1821.

Σύντομο ιστορικό
Η Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας ιδρύθηκε το 961 μ.Χ. από ένα συνασκητή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, ο οποίος έκτισε την Μέγιστη Λαύρα του Αγίου Ορους.

Η πρώτη Μονή κτίστηκε 300 μέτρα δυτικά της σημερινής, στη ρίζα ενός βράχου. Οι μοναχοί ζούσαν σε ομάδες και έκαναν διάφορα χειροτεχνήματα που παρέδιδαν στην Μονή, η οποία με τη σειρά της αφού τα πουλούσε έδινε στους μοναχούς τα απαραίτητα προς το ζην.

Στην ακμή της η παλιά Μονή έφτασε να έχει 964 μοναχούς. Το 1585 η Μονή καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους με αποτέλεσμα για δεκαπέντε χρόνια να μείνει ακατοίκητη και τους μοναχούς να διασκορπιστούν σε διάφορα μετόχια που είχε η Μονή.

Το 1600 γίνεται μία προσπάθεια ανοικοδόμησης στον ίδιο χώρο από έναν Καλαβρυτινό με το όνομα Ιωάννης, χωρίς όμως σπουδαία αποτελέσματα, επειδή το έδαφος είναι απότομο, επικλινές και με βράχια να πέφτουν που κατέστρεφαν ότι κτιζόταν.
Το 1689 η Μονή μεταφέρεται σε πιο ομαλό χώρο, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο ιστορικός ναός που κτίστηκε το 1692. Ο ναός και η Μονή κτίστηκαν χάρη στη δραστηριότητα και ενέργειες του καθηγουμένου Ευγένιου και τη χορηγία Μολδαβών ηγεμόνων.

Στο καθολικό της Μονής στις 18 Μαρτίου 1821 ο αρχιεπίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το Ιερό Λάβαρο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το οποίο χρησίμευε ως παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης, ώρκισε τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως και ξεκίνησε ο αγώνας για την απελευθέρωση του Γένους. Ολο το μοναστηριακό συγκρότημα γύρω από τον ιστορικό Ναό αλλά και το Ναό τα πυρπόλησε ο Ιμπραήμ τον Μάιο του 1826. Το κτιριακό συγκρότημα καταστράφηκε και έμεινε μόνο ο Ναός σε ημιερειπιώδη κατάσταση όπως φαίνεται μέχρι σήμερα.

Το 1828 θεμελιώνεται η νέα Μονή στη θέση που βρίσκεται σήμερα, η οποία ολοκληρώθηκε με πολλούς κόπους, στερήσεις και δυσκολίες. Το 1851 κτίζεται ο κεντρικός Ναός και το καθολικό της Μονής.
Στις 14 Δεκεμβρίου 1943 (την επομένη του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος) καίγεται ολόκληρη η Μονή από τους γερμανούς κατακτητές, οι οποίοι φονεύουν και όσους μοναχούς βρίσκονται κατά την ώρα της καταστροφής στη Μονή, κάτω από τον Ιστορικό Πλάτανο, χωρίς να πειράξουν όμως το καθολικό.

Το σημερινό κτίσμα άρχισε να κτίζετε το 1947 με σχέδιο του καθηγητού Αν. Ορλάνδου και τελείωσε το 1950.

Πολύτιμα κειμήλια

Ο πολυτιμότερος θησαυρός που βρίσκεται στο μοναστήρι είναι το Λάβαρο της ορκωμοσίας των αγωνιστών του 1821, η πρώτη δηλαδή σημαία του Ελληνικού Έθνους. Επιπλέον, ο Επιτάφιος του 1754 κεντημένος στη Σμύρνη, η εικόνα του Αγίου Γεωργίου κεντημένη στην Κωνσταντινούπολη από την Κωκώνα του Ρολογά, ευαγγέλιο δωρισμένο από την αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β’ τη Μεγάλη, τα χρυσοκέντητα άμφια του Παλαιών Πατρών Γερμανού, εγκόλπια, ξυλόγλυπτοι σταυροί και λειψανοθήκες αγίων.

Επίσης, ξεχωρίζει η κάρα του “Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού”, πολιούχου της Μαρτυρικής Πόλης των Καλαβρύτων, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 17 Μαρτίου, και είναι δωρεά του Αυτοκράτορα Εμμανουήλ Παλαιολόγου το 1398. Υπάρχουν επίσης, η κάρα του Αγίου Φιλαρέτου του Ελεήμονος, του Αγίου Παντελεήμονος, της Αγίας Παρασκευής, των Αγίων Αναργύρων κλπ.

Εκτός από τα σημαντικά ιερά κειμήλια και λείψανα που υπάρχουν στην Ιερά Μονή, πολύ σημαντικός θησαυρός είναι τα 3.000 έντυπα στη βιβλιοθήκη της. Το αρχαιότερο χρονολογείται από το 1502. Στη συγκρότηση της βιβλιοθήκης συνέβαλαν σημαντικά ο Κύριλλος Λαυριώτης το 1796 και ο Καλαβρυτινός δάσκαλος μοναχός Γρηγόριος Ιωαννίδης το 1929.

Δείτε στο χώρο της Μονής όπου υπάρχει ο πλάτανος που φονεύθηκαν οι μοναχοί το 1943 με την πληροφοριακή επιγραφή “Κάτωθεν της Ιστορικής ταύτης Πλατάνου συνεκεντρώθησαν οι υπό του Παλαιών Πατρών Γερμανού Ορκισθέντες Πρωταγωνισταί της Ελληνικής Επαναστάσεως με τα στρατεύματά των και αφού έκαναν δέησιν προς τον Θεόν υπέρ επιτυχίας του αγώνος των, με το Ιερόν Λάβαρον ως σημαίαν εξεκίνησαν δια την κατάληψιν των Καλαβρύτων την 21 Μαρτίου 1821.
Ενθάδε  εφονεύθησαν και οι εν τη Μονή ευρεθέντες πατέρες υπό των Γερμανών κατακτητών την 14^ην Δεκεμβρίου του 1943.”

ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ