ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΣΕΡΒΙΑ – ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ, ΝΙΣ, ΣΚΟΠΙΑ, ΦΡΟΥΣΚΑ ΓΚΟΡΑ – ΣΡΕΜΣΚΙ ΚΑΡLOVCI – ΝΟΒΙ ΣΑΝΤ, ΤΟΠΟΛΑ,6ήμερη, Αναχ, 22 Νοεμβρίου 2023

Πρόγραμμα

1 ΗΜΕΡΑ ΑΘΗΝΑ – ΝΙΣ Αναχώρηση 05.30 πμ. απο ΠΕΙΡΑΙΑ,6:00 π.μ από ΣΥΝΤΑΓΜΑ και με ενδιάμεσες στάσεις καταλήγουμε στο συνοριακό σταθμό των ΕΥΖΩΝΩΝ όπου μετα τις απαραιτητες διατυπώσεις θα εισέλθούμε στο κράτος των ΣΚΟΠΙΩΝ το οποίο θα διασχίσουμε μέχρι τα συνορα του με τη ΣΕΡΒΙΑ στην οποία θα εισέλθουμε από το συνοριακο σταθμό του ΠΡΕΣΕΒΟ. Στη συνέχεια για ΝΙΣ, άφιξη στη τρίτη μεγαλύτερη πόλη της ΣΕΡΒΙΑΣ. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο ,δείπνο διανυκτέρευση.

2 ΗΜΕΡΑ ΝΙΣ – ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ Πρωινή πορεία για τη Σερβία & την όμορφη πρωτεύουσά της, το Βελιγράδι, τακτοποίηση & γνωριμία με την πόλη, Δείπνο, διανυκτέρευση

3 ΗΜΕΡΑ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (το «must» των Βαλκανίων)Μέτα το πρωινό ξενάγηση στο πανέμορφο Βελιγράδι, με το φρούριο Kalemegdan να δεσπόζει πάνω από τη συμβολή των ποταμών Δούναβη και Σάβα – μία από τις πιο «φωτογραφικές» πόλεις στον κόσμο. Τα περισσότερα αξιοθέατα βρίσκονται στην παλιά πόλη. Ο πεζόδρομος Κνεζ Μιχαήλοβα, η Λυρική Σκηνή, η Βουλή, τα παλιά Ανάκτορα, ο ναός του Αγίου Σάββα, ο τρομερός πύργος Νέμποσα όπου μαρτύρησε ο Ρήγας Φεραίος είναι μερικά από τα αξιοθέατα.Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο ,δείπνο διανυκτέρευση.

4 ΗΜΕΡΑ ΦΡΟΥΣΚΑ ΓΚΟΡΑ – ΣΡΕΜΣΚΙ ΚΑΡLOVCI – ΝΟΒΙ ΣΑΝΤ Πρωινό στο ξενοδοχείο και αναχώρηση για μια υπέροχη εκδρομή στην περιοχή της Βοϊβοντίνα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα επισκεφθούμε τη Φρούσκα Γκόρα και στη συνέχεια την βγαλμένη από παραμύθι πόλη Σρέμσκι Κάρλοβτσι (Sremski Karlovci), όπου θα έχουμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το οινοποιείο της περιοχής με το διάσημο κρασί Bermet, κρασί το οποίο βρέθηκε και στον Τιτανικό. Επόμενος σταθμός μας το Νόβι Σαντ, πρωτεύουσα της Βοϊβοντίνα, μια πόλη, που αποπνέει αέρα Αυστροουγγαρίας. Θα δούμε το κάστρο Petrovaradin, με ωραία θέα στον ποταμό Δούναβη, την πλατεία Slobodan, τον καθεδρικό ναό, το Δημαρχείο και θα έχουμε ελεύθερο χρόνο για περιήγηση στον κεντρικό πεζόδρομο, όπου μέχρι σήμερα δεσπόζει το κτίριο στο οποίο στεγαζόταν το αλλοτινό Ελληνικό σχολείο. Το απόγευμα επιστροφή στο Βελιγράδι. Ελεύθερος χρόνος,Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο ,δείπνο διανυκτέρευση.

5 ΗΜΕΡΑ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ – ΤΟΠΟΛΑ- ΣΚΟΠΙΑ Πρωινή αναχώρηση για επίσκεψη στην ιστορική πόλη Τόπολα, κτισμένη στη καρδιά των μεγάλων σέρβικων αμπελώνων, όπου εδώ εκλέχθηκε και ο αρχηγός της πρώτης Σερβικής επανάστασης ο Εθνικός ήρωας της χώρας, Καραγεώργης Σερβίας. Από το λόφο Όπλενακ με την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Μαυσωλείο της Σέρβικης Βασιλικής Οικογένειας, θα απολαύσουμε τη περιοχή πανοραμικά. Η διαδρομή μας συνεχίζεται για Σκόπια, όπου θα έχουμε δείπνο και χρόνο ελεύθερο για περιπάτους, διανυκτέρευση.

6 ΗΜΕΡΑ ΣΚΟΠΙΑ – ΑΘΗΝΑ Αναχώρηση νωρίς το πρωί για την Αθήνα, με ενδιάμεσες στάσεις.

ΤΙΜΗ

Τιμή συμμετοχής ανά άτομο
Ξενοδοχείο Δίκλινο 345€
Μονόκλινο 495€

Περιλαμβάνονται

1. Μεταφορά με πολυτελή πούλμαν
2. 5 Διανυκτερεύσεις με πρωινό μπουφέ σε ξενοδοχεία 4* & 5 δείπνα    ( 1 ΝΙΣ, 3 ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ, 1 ΣΚΟΠΙΑ)
3. Αρχηγός εκδρομής
4. Ασφάλεια αστικής ευθύνης
5. Φ.Π.Α.
6. Δημοτικοί φόροι, check point
7. Ασφάλιση προσωπικού ατυχήματος, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης

ΔΕΝ Περιλαμβάνονται

1.Είσοδοι σε Μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους

2.Ποτά στα προσφερόμενα γεύματα ή δείπνα

3.Ό,τι ρητά δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα και τις παροχές του

Σημειώσεις

• H σειρά των επισκέψεων μπορεί να τροποποιηθεί, για την καλύτερη εκτέλεση του προγράμματος, χωρίς να παραληφθεί καμία από αυτές.
• Για τη συμμετοχή στο ταξίδι είναι απαραίτητη η ταυτότητα νέου τύπου ή διαβατήριο.

ΕΓΓΡΑΦΗ

Πληροφορίες

ΣΕΡΒΙΑ

Η Σερβία (σερβικά: Србија / Srbija, προφέρεται: Σρμπίγια), επίσημα Δημοκρατία της Σερβίας (σερβικά: Република Србија/Republika Srbija, προφέρεται: Ρεπούμπλικα Σρμπίγια), είναι κυρίαρχο κράτος, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Κεντρικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, καταλαμβάνοντας το νότιο τμήμα της Πεδιάδας της Παννονίας και τα κεντρικά Βαλκάνια. Σε σχέση με τη μικρή έκτασή της είναι μια ποικιλόμορφη χώρα, που διακρίνεται από ένα μεταβατικό χαρακτήρα και βρίσκεται πάνω σε πολιτιστικά, γεωγραφικά, κλιματικά και άλλα σύνορα. Η Σερβία είναι μεσόγεια και συνορεύει με την Ουγγαρία στα βόρεια, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στα ανατολικά, τη Βόρεια Μακεδονία στα νότια, την Κροατία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα δυτικά και το Μαυροβούνιο στα νοτιοδυτικά. Διεκδικεί επίσης σύνορα με την Αλβανία μέσω της διαφιλονικούμενης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου. Η Σερβία αριθμεί περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους και η πρωτεύουσά της, το Βελιγράδι, κατατάσσεται μεταξύ των μεγαλύτερων πόλεων της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Μετά τις Σλαβικές μεταναστεύσεις προς τα Βαλκάνια από τον 6ο αιώνα και μετά οι Σέρβοι ίδρυσαν αρκετά κράτη κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Το Βασίλειο της Σερβίας αναγνωρίστηκε από τη Ρώμη και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1217. Έφτασε στο αποκορύφωμά του το 1346 ως σχετικά βραχύβια Σερβική Αυτοκρατορία. Στα μέσα του 16ου αιώνα ολόκληρη η σύγχρονη Σερβία είχε προσαρτηθεί από τους Οθωμανούς, που κατά καιρούς διακόπτονταν από την Αυτοκρατορία των Αψβούργων, που άρχισε να επεκτείνεται προς την Κεντρική Σερβία από το τέλος του 17ου αιώνα, διατηρώντας σταθερή βάση στη σημερινή Βοϊβοντίνα. Στις αρχές του 19ου αιώνα η Σερβική Επανάσταση εγκαθίδρυσε το έθνος-κράτος ως την πρώτη συνταγματική μοναρχία της περιοχής, που στη συνέχεια επεξέτεινε το έδαφός του. Μετά τη Σερβική νίκη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εν συνεχεία συνένωση με το Μαυροβούνιο, την απελευθέρωση της Βοσνίας και της Βοϊβοντίνας από τους Αψβούργους με το Βασίλειο της Σερβίας, η χώρα συνίδρυσε το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, αργότερα Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, με τους Σλοβένους και τους Κροάτες, απελευθερώνοντάς τους από την Αυτοκρατορία των Αψβούργων. Η χώρα βρέθηκε σε διάφορα πολιτικά σχήματα μέχρι τους Γιουγκοσλαβικούς πολέμους της δεκαετίας του 1990. Ετσι η Σερβία σχημάτισε μια ένωση με το Μαυροβούνιο το 1992, που διαλύθηκε το 2006, όταν η Σερβία έγινε και πάλι ανεξάρτητη χώρα. Το 2008, το κοινοβούλιο του Κοσσυφοπεδίου, νότιας επαρχίας της Σερβίας με Αλβανική εθνοτική πλειοψηφία, διακήρυξε την ανεξαρτησία, με ανάμεικτες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα.

Η Σερβία είναι μέλος του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΑΣΕ, του ΟΣΕΠ, και της ΚΕΣΕΕ. Υποψήφια για μέλος της ΕΕ από το 2012, η Σερβία διαπραγματεύεται την ένταξή της σε αυτή από τον Ιανουάριο του 2014 μετά από τις εγκρίσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Επιτροπής το 2013. Η χώρα είναι υπό ένταξη στον ΠΟΕ και είναι στρατιωτικά ουδέτερο κράτος. Η Σερβία είναι μια οικονομία ανώτερου-μεσαίου εισοδήματος με επικρατούντα τον τομέα των υπηρεσιών, με επόμενους το βιομηχανικό και το γεωργικό τομέα. Η χώρα κατέχει υψηλή θέση στο Δείκτη Κοινωνικής Προόδου (45η) καθώς και στον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης (46η), σχετικά υψηλή στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (66η) και είναι μια οικονομικά μέτρια ελεύθερη χώρα.

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

Το Βελιγράδι (σερβικά: Београд, που σημαίνει Λευκή Πόλη), είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας. Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Σάβου και Δούναβη, εκεί όπου η πεδιάδα της Παννονίας συναντά τα Βαλκάνια. Η κυρίως πόλη έχει πληθυσμό 1,23 εκατομμύρια, ενώ πάνω από 1.750.000 άνθρωποι ζουν μέσα στα διοικητικά της όρια.

Ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς πολιτισμούς της Ευρώπης, ο Πολιτισμός Βίντσα, αναπτύχθηκε στην περιοχή του Βελιγραδίου την 6η χιλιετία π.Χ. Στην αρχαιότητα κατοίκησαν την περιοχή Θρακο–Δάκες και μετά το 279 π.Χ. την πόλη κατέλαβαν οι Κέλτες, ονομάζοντάς τη Σίνγκιντουν. Καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους επί της βασιλείας του Αυγούστου και απέκτησε δικαιώματα πόλης στα μέσα του 2ου αιώνα. Εποικίσθηκε από τους Σλάβους τη δεκαετία του 520 και άλλαξε χέρια αρκετές φορές μεταξύ της Βυζαντινής, της Φραγκικής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας, πριν γίνει πρωτεύουσα του Σέρβου βασιλιά Στέφανου Ντραγκούτιν (1282–1316). Το 1521 το Βελιγράδι κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έγινε η έδρα του Σαντζακίου του Σμεντέρεβο. Συχνά περνούσε από την κυριαρχία των Οθωμανών σε εκείνη των Αψβούργων, με την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της πόλης κατά τους Αυστροοθωμανικούς πολέμους. To Βελιγράδι ξαναέγινε πρωτεύουσα της Σερβίας το 1841. Το Βόρειο Βελιγράδι παρέμεινε η νοτιότερη κτήση των Αψβούργων μέχρι το 1918, οπότε η πόλη επανενώθηκε. Ως στρατηγική θέση, η πόλη αποτέλεσε πεδίο μάχης σε 115 πολέμους και ισοπεδώθηκε 44 φορές. Το Βελιγράδι ήταν πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας (σε διάφορες μορφές διακυβέρνησης) από την ίδρυσή της το 1918 μέχρι την τελική της διάλυση το 2006.

Το Βελιγράδι έχει ειδικό διοικητικό καθεστώς εντός της Σερβίας και είναι μια από τις πέντε, κατά τη στατιστική, περιφέρειές της. Η μητροπολιτική της περιοχή διαιρείται σε 17 δήμους, καθένα με δικό του τοπικό συμβούλιο. Καταλαμβάνει το 3,6% της έκτασης της Σερβίας και στην πόλη ζει το 22,5% του πληθυσμού της χώρας. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και η 4η μεγαλύτερη στα Βαλκάνια μετά την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και το Βουκουρέστι.

ΝΙΣ

Η Νις (σερβικά: Ниш / Niš), (παλιότερα Ναϊσσός ή Νίσσα) είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, μετά το Βελιγράδι και το Νόβι Σαντ και το διοικητικό κέντρο της Επαρχίας Νισάβα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η πόλη της Νις έχει πληθυσμό 187.544 κατοίκους, ενώ ο δήμος της 278.867 κατοίκους.

Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στα Βαλκάνια και την Ευρώπη και από την αρχαιότητα θεωρείται πύλη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ιδρύθηκε από τους Σκορδίσκους το 279 π.Χ., μετά από την εισβολή τους στα Βαλκάνια. Η πόλη ήταν μεταξύ των πολλών που καταλήφθηκαν κατά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση το 75 π.Χ. Οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν τη Via Militaris τον 1ο αιώνα μ.Χ., με τη Ναϊσσό μια από τις βασικές πόλεις-κόμβους της. Υπήρξε επίσης η γενέτειρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορας και ιδρυτή της Κωνσταντινούπολης και του Κωνστάντιου Γ΄ και του Ιουστίνου Α΄. Διαθέτει μία από τις παλαιότερες εκκλησίες της Σερβίας, που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα και βρίσκεται στο προάστιο Mέντιανα. Τα Βαλκάνια περιήλθαν στην Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία. Τον 6ο αιώνα άρχισαν να εγκαθίστανται στα Βαλκάνια οι Σλάβοι, ενώ η πόλη ανήκε στους Βυζαντινούς μέχρι τον 9ο αιώνα, οπότε περιήλθε υπό τη Βουλγαρική κυριαρχία. Η πόλη άλλαζε χέρια μεταξύ των δύο αυτών κρατών, πριν αποδοθεί από τους Βυζαντινούς στους Σέρβους τον 12ο αιώνα. Η Νις ήταν η πρωτεύουσα του Στέφανου Νεμάνια. Καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς τον 15ο αιώνα και έγινε έδρα σαντζακίου, αρχικά του Βιλαετίου της Ρουμελης (1385-1443, 1448-1846), αργότερα του Βιλαετίου της Νις (1846-1864) και τέλος του Βιλαετίου του Δούναβη (1864-1878). Απελευθερώθηκε από το Σερβικό Στρατό το 1878 κατά το Σερβοτουρκικό Πόλεμο (1876-78).

Η Νις είναι ένα από τα σημαντικότερα βιομηχανικά κέντρα της Σερβίας, κέντρο ηλεκτρονικής βιομηχανίας, βιομηχανίας μηχανοκατασκευών, κλωστοϋφαντουργίας και καπνοβιομηχανίας. Το Αεροδρόμιο Νις Κωνσταντίνος ο Μέγας είναι το διεθνές της αεροδρόμιο. Το 2013 η πόλη φιλοξένησε τον εορτασμό των 1700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Η πόλη, μαζί με τα Λουτρά Ναϊσσού και 68 προάστια, καλύπτει μια έκταση περίπου 597 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Το Σρέμσκι Κάρλοβτσι (σερβικά : Сремски Карловци) είναι πόλη και δήμος που βρίσκεται στην περιοχή Νότια Μπάτσκα της αυτόνομης επαρχίας της Βοϊβοντίνας της Σερβίας. Βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Δούναβη, 8 χιλιόμετρα από το Νόβι Σαντ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2011 έχει πληθυσμό 10.250 κατοίκων. Η πόλη είναι παραδοσιακά γνωστή ως η έδρα της Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία επί της Μοναρχίας των Αψβούργων, καθώς και η πολιτική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Σερβικής Βοϊβοντίνας μετά τη Συνέλευση του Μαΐου και κατά την Επανάσταση του 1848.

NOBI ΣΑΝΤ

Το Νόβι Σαντ (σερβικά: Нови Сад / Novi Sad) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, πρωτεύουσα της αυτόνομης επαρχίας της Βοϊβοντίνα και το διοικητικό κέντρο της επαρχίας Νότια Μπάτσκα. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Πεδιάδας της Παννονίας, στα σύνορα των γεωγραφικών περιοχών Μπάτσκα και Σρεμ. Κοντά στις όχθες του ποταμού Δούναβη, η πόλη έχει απέναντί της τις βόρειες πλαγιές της οροσειράς Φρούσκα Γκόρα.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 το κυρίως Νόβι Σαντ έχει πληθυσμό 250.439^[, ενώ ολόκληρη η αστική περιοχή του (με τους παρακείμενους αστικούς οικισμούς Πετροβαραντίν και Σρέμσκα Καμένιτσα) περιλαμβάνει 277.522 κατοίκους. Ο πληθυσμός της διοικητικής περιοχής της πόλης, συμπεριλαμβανομένων των προαστίων, ανέρχεται σε 341.625 άτομα.

Το Νόβι Σαντ ιδρύθηκε το 1694, όταν Σέρβοι έμποροι δημιούργησαν μια αποικία στη βόρεια όχθη του Δούναβη, απέναντι από το Φρούριο Πετροβαραντίν, στρατηγική στρατιωτική θέση των των Αψβούργων. Κατά το 18ο και 19ο αιώνα έγινε σημαντικό εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο, καθώς και κέντρο του Σερβικού πολιτισμού, κερδίζοντας το προσωνύμιο Αθήναι της Σερβίας.^[3][4] Η πόλη υπέστη καταστροφές κατά την Επανάσταση του 1848, αλλά αργότερα ανοικοδομήθηκε και αποκαταστάθηκε. Σήμερα, μαζί με την πρωτεύουσα του Βελιγραδίου, το Νόβι Σαντ είναι βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο σημαντικό για την οικονομία της Σερβίας. Επιλέχθηκε ως μία από τις «Ευρωπαϊκές Πολιτιστικές Πρωτεύουσες» για το έτος 2021.

Φρούσκα Γκόρα

Τα Όρη Φρούσκα (σερβικά : Фрушка гора) είναι οροσειρά στην κεντρική Σερβία κι εθνικό πάρκο της Σερβίας. Το μεγαλύτερο τμήμα του βρίσκεται στην περιοχή της Συρμίας, στη Σερβία, αλλά ένα μικρότερο στη δυτική πλευρά του ανήκει στην Κροατία. Αναφέρεται επίσης ως κόσμημα της Σερβίας λόγω του όμορφου τοπίου της προστατευόμενης περιοχής του, της φύσης και της γραφικής υπαίθρου του. Εκτείνεται σε μήκος περίπου 75 χλμ. και πλάτος από 12 έως 15 χιλιόμετρα και καλύπτει μια έκταση 255 τετραγωνικά χλμ. Τα όρη Φρούσκα το 1960 ανακηρύχθηκαν εθνικός δρυμός και ήταν το πρώτο εθνικό πάρκο στη Σερβία. Η ψηλότερη κορυφή του είναι ο Ερυθρός Κοτ με 539 μέτρα. Το πιο σημαντικό μνημείο είναι τα 16 μοναστήρια της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που είναι χτισμένα σε όλο το βουνό αλλά και πολλά κάστρα.

Οι κοιλάδες και οι πλαγιές του Φρούσκα καλύπτονται με λιβάδια, βοσκοτόπια και καλλιέργειες καλαμποκιού, στις πλαγιές έχει πολλά περιβόλια και αμπέλια από τα πιο διάσημα κελάρια κρασιού της Σερβίας, τμήματα άνω των 300 μέτρων καλύπτονται με πυκνά δάση φυλλοβόλων δασών. Περίπου 700 είδη φαρμακευτικών βοτάνων φύονται στο βουνό. Μερικά από τα πολλά είδη ζώων είναι τα ζαρκάδια, ελάφια, νυφίτσες, αγριογούρουνα, Κούνα, αγριόγατα, τσακάλι, κουνέλι, κλπ.

Στο Φρούσκα Γκόρα υπάρχουν 14 τεχνητές λίμνες και πολλές μεγάλες πόλεις στους πρόποδες της.

Οι Καραγιώργεβιτς

Οι Καραγιώργεβιτς (σερβικά: Карађорђевићи) είναι ένας σερβικός δυναστικός Οίκος, που ιδρύθηκε από τον Καραγιώργη Πέτροβιτς, το Βέλικι Βοζντ («Μεγάλο ηγέτη») της Σερβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1800 κατά την Πρώτη Σερβική Εξέγερση. Η σχετικά βραχύβια δυναστεία υποστηρίχθηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία και ήταν αντίπαλος της δυναστείας των Ομπρένοβιτς, που υποστήριζε η Αυστροουγγαρία. Μετά τη δολοφονία του Καραγιώργη το 1817 ο Μίλος Ομπρένοβιτς ίδρυσε τον ομώνυμο Οίκο. Στη συνέχεια οι δύο οίκοι εναλλάσσονταν στο θρόνο για αρκετές γενιές. Μετά τη δολοφονία του Αλεξάνδρου το 1903 το Σερβικό Κοινοβούλιο επέλεξε τον εγγονό του Καραγιώργη, Πέτρο Καραγιώργεβιτς, που τότε ζούσε εξόριστος, για το θρόνο του Βασιλείου της Σερβίας. Στέφθηκε κανονικά ως Βασιλιάς Πέτρος Α΄ και λίγο πριν το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εκπρόσωποι των τριών λαών ανακήρυξαν το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων με ηγεμόνα τον Πέτρο Α΄. Το 1929 το Βασίλειο μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία, υπό τον Αλέξανδρο Α΄, γιο του Πέτρου Α΄. Το Νοέμβριο του 1945 ο θρόνος καταργήθηκε, όταν η Ένωση Κομμουνιστών της Γιουγκοσλαβίας κατέλαβε την εξουσία, ενώ ήταν βασιλιάς ο Πέτρος Β΄

TOΠΟΛΑ 

Η εκκλησία Oplenac Αγίου George ` s, είναι το μαυσωλείο του σερβικού και γιουγκοσλαβικού βασιλικού σπιτιού Karadjordjevic, πάνω από το Hill Oplenac, πόλη Topola Η εκκλησία Oplenac ιδρύθηκε από το βασιλιά Peter Ι της Γιουγκοσλαβίας Πολλά μέλη του βασιλικού σπιτιού θάβονται στην εκκλησία,